De laatste loodjes

Gepubliceerd op 23 december 2020 om 09:00

Het is al weer een tijd geleden dat ik een blog geschreven heb! Hoog tijd dat ik wat vertel over de laatste periode op school, de examens die we thuis moesten maken, en natuurlijk het afronden van de opleiding.

De laatste 2,5 maand op school na de kerstvakantie waren onwijs pittig. Er moest hard gewerkt worden waardoor er dus weinig tijd was voor slaap en andere dingen, waaronder mijn blog bijhouden. We hebben in deze periode heel veel panelen gemaakt waarvan één met verschillende soorten letters, en natuurlijk het plafond waar we voor de vakantie al aan begonnen waren. Gelijk na de vakantie werd ook goed duidelijk dat de eikenhout imitatie erg belangrijk was, dus daar zijn we ook heel druk mee aan de slag gegaan. Ieder weekend moest er een paneel eikenhout gemaakt worden om zo de techniek goed onder de knie te krijgen. Gemiddeld was ik zo’n 4 á 5 uur bezig met het weekendpaneel, en dat naast het andere huiswerk dat we nog hadden staan. Maar: oefening baart kunst! De laatste eikenhout imitatie die we op school gemaakt hebben was een groot paneel in de vorm van een lambrisering, en hier heb ik een hele boel positieve reacties op gekregen. Super leuk!

Natuurlijk hebben we nog meer gedaan dan alleen maar eikenhout. Zo hebben we bijvoorbeeld ook populieren hout gemaakt met een decoratie er op van bladgoud, en hebben we nog twee plafond schilderingen gemaakt. Een van deze plafondschilderingen bestond uit een blauwe lucht. Dit was voor mij de eerste keer dat ik dit maakte, en ik kan wel zeggen dat dit één van de moeilijkste decoraties was die we gemaakt hebben. Naast de decoraties hebben we natuurlijk ook nog meer marmer imitaties gemaakt in deze tweede periode, de een lastiger dan de ander. van links naar rechts zie je Vert de Mer, gele Onyx, en de gele Sienna. In mijn portfolio zijn er nog veel meer imitaties van zowel hout als marmer te zien.

Inmiddels waren we behoorlijk uitgeput van de lange dagen, maar voor verjaardagen maakte we altijd een gaatje vrij. Zo hebben we op 11 maart nog met z’n alle gegourmet voor de verjaardag van een huisgenoot, niet wetende dat dit de laatste keer was dat we samen aten. 16 maart kregen we namelijk plotseling bericht van school dat ze gingen sluiten. Je moet je voorstellen dat je in een soort bubbel leeft, afgesloten van de buitenwereld en weinig besef hebt van wat er om je heen in de wereld gebeurt. Ik had wel vaag gehoord dat er een virus rond ging in China, maar verder kreeg ik hier weinig van mee, simpelweg omdat er geen tijd was om het nieuws te volgen. We waren zo’n 70 á 80 uur in de week aan het werk, en de overige uren waren voor de boodschappen, eten en slapen. Toen we dus plotseling naar huis moesten, moest er snel geschakeld worden. Wat neem ik mee naar huis en wat kan er hier blijven, hoe kom ik überhaupt zo snel thuis, en nog een belangrijke vraag; wanneer zouden we weer terug mogen om de opleiding af te maken?

Maar helaas, dat laatste is nooit meer gebeurt. De laatste paar panelen die we nog moesten maken in de lessen hebben we thuis gemaakt d.m.v. video instructies, en ook de examens hebben we vanuit huis gemaakt. Heel vreemd was het om op deze manier de laatste loodjes van de opleiding te voltooien. Geen feedback van de docent, niet meer kunnen sparren met huisgenoten. Maar gelukkig is het allemaal gelukt en ben ik met vlag en wimpel geslaagd! Een zilveren medaille met onderscheiding! Hieronder nog een aantal foto's van mijn examenwerk.

Op mijn kamertje in Brussel had ik aan het begin van de opleiding mijn hele kamer vol gehangen met foto’s van vrienden en familie om het toch een beetje gezellig te maken. Toen ik thuis kwam wilde ik dit weer, maar dan met alle mooie momenten en herinneringen die ik in Brussel heb opgedaan. Ik heb daarom bij fotofabriek twee sets Retroprints laten afdrukken die nu boven de bank hangen in de woonkamer. Iedere keer als ik naar deze foto’s kijk krijg ik een glimlach op mijn gezicht, omdat ze me herinneren aan de mooie tijd die ik in Brussel heb gehad, met al deze fantastische mensen. Het is heel fijn dat er zo’n goede klik was. Ik kan wel zeggen dat we elkaar er echt doorheen hebben gesleept, en daar ben ik onwijs dankbaar voor! Nu ik zo alle foto’s en blogs nog eens door aan het kijken ben denk ik ook dat ik binnenkort maar eens een fotoboek moet gaan maken, om zo toch een blijvende herinnering te hebben aan deze mooie ervaring.